In 2012 zijn de eerste meldingen van dode karpers alweer binnen gekomen bij de federatie. Dit vraagt de nodige zorg en aandacht om te voorkomen dat de karperziektes zich verder verspreiden en voor nog meer slachtoffers zorgen.
De karpersterftes vinden meestal plaats in het voorjaar wanneer de watertemperatuur gaat oplopen. De karpers zijn meestal na de winter in een minder goede conditie en daardoor vatbaarder voor ziektes. Mede om die reden is het vrij normaal dat er in die periode wel eens dode karpers worden gevonden. Buiten deze normale sterfte kan het voorkomen dat het niet gaat om enkele exemplaren. Wanneer er sprake is van een ziekte kan de hele populatie sterven. Aangezien de karper zich in Nederland niet of nauwelijks voortplant is het voor diegene die deze vis graag belaagd van groot belang om zorgvuldig te zijn.
Een groot risico voor verspreiding van ziekten is het uitzetten van karpers of koikarpers in een water waar karpers zwemmen. In de meeste gevallen blijken de sterftes die bij de federatie worden gemeld te zijn ontstaan nadat iemand op eigen initiatief karpers heeft uitgezet of dat iemand zijn overtollige koikarpers heeft losgelaten. Het is dan ook zeer belangrijk te weten dat (ongeacht welke goede bedoelingen er zijn) het uitzetten van karper alleen gedaan wordt door deskundigen of helemaal niet. Het uitzetten van slechts enkele karpers kan namelijk al leiden tot een grote sterfte.
Om verspreiding van ziekten te voorkomen is het goed om de netten, onthaakmatten, bewaarzakken etc. goed schoon te maken / ontsmetten, te drogen of niet te gebruiken in andere wateren dan waar de ziekte heeft plaatsgevonden. Daarnaast is het belangrijk dat alle vissterftes worden gemeld.
Over karperziektes zijn al verschillende artikelen gepubliceerd, hieronder staan er een aantal op een rijtje.